اِلهى مَنْ ذَاالَّذى ذاقَ حَلاوَةَ مَحَبَّتِکَ فَرامَ مِنْکَ بَدَلاً وَمَنْ ذَاالَّذى

و جـز تو آهنگ دیگرى را بکند و کیست که به مقـام

 اَنِسَ بِقُرْبِکَ فَابْتَغى عَنْکَ حِوَلاً اِلهى فَاجْعَلْنا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ

تو باشد خدایا قـرار ده ما را از زمره کسانى ‏که

 لِقُرْبِکَ وَوِلایَتِکَ وَاَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَمَحَبَّتِکَ وَشَوَّقْتَهُ اِلى لِقآئِکَ

خالصش گـردانده و به دیـدارت شائقش کـرده و به قضـا

 وَ رَضَّیْتَهُ بِقَضآئِکَ وَمَنَحْتَهُ بِالنَّظَرِ اِلى وَجْهِکَ وَحَبَوْتَهُ بِرِضاکَ

بخشیده و به خوشنودى خویش مخصوصش گردانده...

 وَ اَعَذْتَهُ مِنْ هَجْرِکَ وَقِلاکَ وَبَوَّاْتَهُ مَقْعَدَالصِّدْقِ فى جِوارِکَ

جایگاه راستى در جوار خویش جایش داده و

 وَ خَصَصْتَهُ بِمَعْرِفَتِکَ وَاَهَّلْتَهُ لِعِبادَتِکَ وَهَیَّمْتَ قَلْبَهُ لِإِرادَتِکَ

او را لایـق کــردى و در ارادت خویش دل شیـدایش کــردى

 وَاجْتَبَیْتَهُ لِمُشاهَدَتِکَ وَاَخْلَیْتَ وَجْهَهُ لَکَ وَفَرَّغْتَ فُؤادَهُ لِحُبِّکَ

از اغیار خالى کـردى و دلش را بـراى محبت خویش فارغ کردى

 وَرَغَّبْتَهُ فیما عِنْدَکَ وَاَلْهَمْتَهُ ذِکْرَکَ وَاَوْزَعْتَهُ شُکْرَکَ وَشَغَلْتَهُ

را بدو الهام کردى و سپاسگزاریت را بدون نصیب کردى

 بِطاعَتِکَ وَصَیَّرْتَهُ مِنْ صالِحى بَرِیَّتِکَ وَاخْتَرْتَهُ لِمُناجاتِکَ

شایسته‏ات گرداندى و براى مناجات خویش انتخابش کردى

 وَقَطَعْتَ عَنْهُ کُلَّشَىْ‏ءٍ یَقْطَعُهُ عَنْکَ اَللَّهُمَّ اجْعَلْنا مِمَّنْ دَأْبُهُمُ

خدایا قرار ده ما را از کسانى‏که شیوه‏شان در زندگى

 الْإِرْتِیاحُ اِلَیْکَ وَالْحَنینُ وَدَهْرُهُمُ الزَّفْرَةُ وَالْأَنینُ جِباهُهُمْ ساجِدَةٌ

آه و ناله است پیشانیهاشان در برابر عظمتت به خاک

 لِعَظَمَتِکَ وَعُیُونُهُمْ ساهِرَةٌ فى خِدْمَتِکَ وَدُمُوعُهُمْ سآئِلَةٌ مِنْ

افتاده و از دیدگانشان در خدمتت یکسره بیدار است و سرشکشان از

 خَشْیَتِکَ وَقُلُوبُهُمْ مُتَعَلِّقَةٌ بِمَحَبَّتِکَ وَاَفْئِدَتُهُمْ مُنْخَلِعَةٌ مِنْ مَهابَتِکَ

قلبهاشان از هیبتت از جـا کنده شده است

 یا مَنْ اَنْوارُ قُدْسِهِ لِأَبْصارِ مُحِبّیهِ رآئِقَةٌ وَسُبُحاتُ وَجْهِهِ لِقُلُوبِ

درخشندگى است و پرتوافکنیهاى جمالش براى قلوب

 عارِفیهِ شآئِفَةٌ یا مُنى قُلُوبِ الْمُشْتاقینَ وَیا غایَةَ امالِ الْمُحِبّینَ

عارفـان زداینـده(چرکیها)است اى آرمان

دل مشتاقان و اى منتهاى آرزوى دوستان

 اَسْئَلُکَ حُبَّکَ وَحُبَّ مَنْ یُحِبُّکَ وَحُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یُوصِلُنى اِلى قُرْبِکَ

و دوستى هر عملى که مرا به قرب تو واصل گرداند

 وَاَنْ تَجْعَلَکَ اَحَبَّ اِلَىَّ مِمَّا سِواکَ وَاَنْ تَجْعَلَ حُبّى اِیَّاکَ قآئِداً اِلى

خواهم که دوستیم را نسبت به تو جلودارم قـرار دهى تا

 رِضْوانِکَ وَشَوْقى اِلَیْکَ ذائِداً عَنْ عِصْیانِکَ وَامْنُنْ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ

بازدارنده از نافرمانیت باشد و بر من منت نِه به اینکه بر من توجهى

 عَلَىَّ وَانْظُرْ بِعَیْنِ الْوُدِّ وَالْعَطْفِ اِلَىَّ وَلا تَصْرِفْ عَنّى وَجْهَکَ

فرمایى و با دیده دوستى و عطوفت بر من بنگرى و رو از من مگردانى

 وَاجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ الْاِسْعادِ وَالْحِظْوَةِ عِنْدَکَ یامُجیبُ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ